¡Hola! Wat leuk dat je dit bericht leest!!!

Het uitroepteken wordt van oorsprong gebruikt om sterke emoties uit te drukken, zoals blijdschap, boosheid of verbazing. Maar tegenwoordig gebruiken we het ook steeds vaker om een zin extra nadruk te geven ten opzichte van de rest van een tekst.

Als jij je weleens afvraagt of er niet te veel uitroeptekens in je mailtje staan, dan ben je niet de enige. Onder invloed van het digitale communicatieverkeer neemt ons gebruik van uitroeptekens in geschreven taal toe. Is dat een probleem? Een gezonde hoeveelheid uitroeptekens kan bijdragen aan de leesbaarheid van een tekst of zelfs aan het plezier waarmee je collega’s met je mailen. Maar als je er te veel gebruikt, kan het overkomen als onprofessioneel. Het gebruik van uitroeptekens in zakelijke teksten kun je dan ook het best vermijden.

Of er uitzonderingen zijn? De redacteurs van Donald Duck zouden hier ‘ja’ op antwoorden: met uitzondering van vragen, worden in de strips de zinnen in spraakwolkjes nooit afgesloten met een punt. Altijd met een uitroepteken. Ook Drs. P was niet wars van het uitroepteken. Met het laatste couplet van zijn lied ‘Uitroepteken!’ sluiten we La Plume’s Woordweetje af:
Ontaarde booswicht! Leve de Chinezen!
In prijs verlaagd! De here zij geprezen!
Hahahaha! Free kick! Daar komt de bruid!
Wat zou lectuur toch stomvervelend wezen,
als al die drukte niet werd aangeduid
Laat ons verheugd het uitroepteken lezen
Hoera! Hoezee! Hoe prachtig, roep ik uit!

Inderdaad, laat ons het uitroepteken verheugd lezen én gebruiken, want voor slechts een stip en een streep brengt hij veel emotie en dynamiek met zich mee. Waak er wel voor dat hij zijn betekenis niet verliest: houd je interpunctie in balans en voorkom daarmee een gelijkenis met een constant kwakende Donald Duck. Want tja… Daar wordt niemand vrolijk van (!)